Vertrouwen,
de grootse les van het eerste chakra

Afgelopen jaar is mijn vermogen om te vertrouwen gegroeid. Het groeit met de dag. Ook de dagen dat ik bang ben en me zorgen maak, ik merk dat zelf die dagen mijn vertrouwen groeit.

Een tijdje na de crisis van 2008 raakte ik mijn baan als architect kwijt. Dat waar ik 20 jaar mee bezig was hield op om te bestaan, er was geen architectenwerk meer. Ik vond af- en aan- werk bij Diversity Joy en na een paar jaar hield dat ook op omdat subsidies stopten. Ik danste toentertijd met mensen, maar verdiende daar amper geld mee.

Op dat moment nam ik een stap, we hebben toe de mooiste kamer van het huis leeg gemaakt en een AirBnB account gemaakt. En een week later hadden we gasten, leuke, blije gasten. Die hebben wij dankbaar verwelkomt, weekend na weekend. Het was leuker dan we hadden gedacht. Ook al sliepen wij soms op de bank of op een matras in een andere kamer.

Ik was en ben dankbaar voor die mogelijkheid. En nog dankbaarder ben ik voor het vertrouwen dat deze gebeurtenis me heeft gegeven.
Als ik een stap zet, dan gebeurt er wat. IK KAN WAT DOEN, een gevoel van kracht en autonomie. Een gevoel van samenwerken met het leven zelf.

Inmiddels is de stroom gasten dit jaar compleet opgedroogd. Ik val buiten alle steunmaatregelen van de overheid en mijn werk is radicaal veranderd. Toch lijkt mijn vertrouwen te groeien. Ik vraag me af en mijmer over wat dat dan is.

Het gekke is, dat er uiterlijke signalen zijn, die dit vertrouwen tegenspreken. Zeker nu: van alles valt weg, veranderd, daagt me uit. Inkomen valt weg. Mijn vertrouwen in de overheid en Nederland als land daalt.

Ik heb vertrouwen dat het leven haar weg vindt, dat ik mijn weg vind. En het gaat dus expliciet niet over een vertrouwen in een ander of een situatie. Misschien niet eens om vertrouwen in mijn eigen kunnen. Maar een vertrouwen dat ik met het leven zelf kan samenwerken.

Ik ontvang overvloed van het leven zelf, in de vorm van geld, wijsheid, leerlingen, voeding, vrienden en geliefden.

Soms doet het leven pijn, tegelijkertijd dringt het niet tot me door.
Ik ken dat het sausje van de “ontkenning” goed.

Interessanter is: heb ik vertrouwen, ook als ik pijn voel, ook als ik bang ben?

Als er een ding is wat me keer op keer leert te vertrouwen is het me verbinden met mijn eerste chakra. Het chakra van de verbinding met de aarde. Chakra van overgave.
Het eerste chakra nodigt me uit om te ontspannen in de situatie.

Om aanwezig te zijn met wat er is.

De situatie onder ogen te zien en te voelen wat het met me doet.
En vandaar uit tot actie te komen.

Het is net alsof ik via dat chakra, dat verbonden is mijn bekkenbodem, mijn eigen “grond” vind. Of ik zelf wortel schiet en me gedragen voel. En door dat toe te staan hoef ik niet te controleren, te wantrouwen en vind ik mijn eigen antwoorden.
Die anders kunnen zijn dan de jouwe.

Hoe zit het met jou en vertrouwen? Hoe groeit dat? Wat houd je daarvan weg?
Als je daar iets over wil delen dan lees ik dat graag!

Heb een goede dag.